ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΩΙΝΗ & ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ

πηγή: "ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΒΛΑΒΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΗΡΩΙΝΗΣ - HARM REDUCTION COALITION - GREECE"

Δεν διεκδικούμε την απόλυτη αλήθεια, την απόλυτη γνώση, την απόλυτη εμπειρία.

Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, ένα μετάλλιο από τη φύση.
Δεν προτρέπουμε κανένα να δοκιμάσει ναρκωτικές ουσίες και ειδικότερα χημικές.
Δεν θέλουμε να ωραιοποιήσουμε, να παραμυθιάσουμε, να μεγαλοποιήσουμε.
Δεν θέλουμε να αποκρύψουμε, να διαστρεβλώσουμε, να μικροποιήσουμε.
Δεν θέλουμε να δαιμονοποιήσουμε, να κατηγορήσουμε, να στείλουμε στο "πυρ το εξώτερον".
Δεν θέλουμε να δικαιολογήσουμε, να βρούμε ελαφρυντικά.
Δεν είμαστε αυθεντίες ή παντογνώστες.
Δεν είμαστε ειδικοί επαγγελματίες ή επιστήμονες, και, αναμφισβήτητα, δεν έχουμε κανένα συμφέρον.

ΟΡΙΣΜΟΙ - ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ για την διευκόλυνση της συζήτησης

Απεξάρτηση, απεθισμός, απομάκρυνση από οπιούχες ουσίες, απομάκρυνση από εξαρτησιογόνες ουσίες, detox, detoxification, withdrawal.
Ανοχή σε ουσίες, ανεκτικότητα, εξοικείωση με ουσίες.
Drug-habituation, φαρμακοσυνήθεια.
Κατάχρηση ουσιών, φαρμακοκατάχρηση, substance abuse.
Εξάρτηση, εθισμός, έξη, φαρμακοεθισμός, φαρμακοεξάρτηση, drug-dependence, substance dependence, psychoactive substance dependence.
Ψυχολογική εξάρτηση.
Σωματική εξάρτηση.
Τοξικομανία, τοξικοεξάρτηση, ναρκομανία, αρρώστια, addiction, drug-addiction, drug abuse.
Εξαρτημένος, εθισμένος, χρήστης, drug-dependent.
People with Multiple Problems, PwMP.
Τοξικοεξαρτημένος, πρεζάκι, πρεζάκιας, άρρωστος, being on drugs, junky, junkie, addicted, drug-addicted, drug-habituated.
Τοξικομανής, ναρκομανής.
Ηρωίνη, πρέζα, σκόνη, άσπρη, παραμύθα, δρόγη, ναρκωτικά, ουσίες, οπιούχα, ντρόγκα, ντοπ, ντόπα, opiate, opiates, substance, junk, smack, dope, hype, hop, hophead.
Drugs, φάρμακα, εξαρτησιογόνες ουσίες, substance, psychoactive substance, ψυχότροπες ουσίες, ψυχοενεργές ουσίες, ψυχοδηλωτικά.
Narcotics, ναρκωτικά.
Στερητικό σύνδρομο, σύνδρομο στέρησης, χαρμάνα, cold turkey.
Μεταστερητικό σύνδρομο.
Υποτροπή.

I. ΠΩΣ ΚΑΠΟΙ* ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ, ΕΙΔΙΚΑ ΑΠΟ ΟΠΙΟΥΧΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ;

Η ερώτηση ακούγεται όλο και συχνότερα και από πολλά στόματα.

Και η απάντηση, ασφαλώς, δεν είναι δυνατό να δοθεί μονοσήμαντα, με ακρίβεια και σιγουριά.

Το μόνο σίγουρο είναι πως το πρόσωπο αυτό δεν είχε πρόθεση να καταλήξει εξαρτημένο.


A. ΔΕΝ ΞΥΠΝΑΣ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΘΙΣΜΕΝΟ ΠΡΕΖΑΚΙ.

Οπωσδήποτε, κάποτε στο -μακρινό- παρελθόν έγινε μια αρχή, μια πρώτη επαφή με τις ουσίες αυτές. Ακολουθεί ένα διάστημα περιστασιακής χρήσης, στην αρχή σε αραιά χρονικά διαστήματα, κατόπιν όλο και συχνότερα και τέλος μια περίοδος καθημερινής χρήσης, π.χ. τέσσερις έως δώδεκα εβδομάδες, μία - δύο φορές την ημέρα, αναλόγως της ποσότητας, για να εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα εθισμού.

Και πάλι, δεν είναι δυνατόν κάποιος να καταλάβει ακριβώς την εξάρτηση και τα συμπτώματά της σε όλες τις λεπτομέρειές τους.

1. Η ΠΡΩΤΗ "ΧΑΡΜΑΝΑ"
Μόνο όταν αρχίζει να αντιμετωπίζει πολλά συμπτώματα μαζί, ταυτόχρονα και απανωτά, αρχίζει να συνειδητοποιεί -και μάλιστα με αργό ρυθμό- τι σημαίνει εξάρτηση, εθισμός και "αρρώστια".

Αργός ρυθμός σημαίνει πως, στην αρχή τουλάχιστον, τα συμπτώματα είναι, ή φαίνονται, ήπια και αντιμετωπίσιμα από την πλευρά του χρήστη.

Στον άπειρο χρήστη η αποχή από τη χρήση για λίγα εικοσιτετράωρα μοιάζει, σχηματικά, με ένα γερό κρυολόγημα ή μια άσχημη γρίπη

-και λέμε "μοιάζει" επειδή, στην πραγματικότητα, τα πρώτα συμπτώματα εθισμού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑΤΟΣ Ή ΓΡΙΠΗΣ, απλά έτσι τα προσλαμβάνει ο νέος και άπειρος χρήστης.

Άλλωστε, υπάρχει κρυολόγημα που θεραπεύεται και εξαφανίζεται σε δευτερόλεπτα, απλά και μόνο με την κατανάλωση μιας ελάχιστης ποσότητας σκόνης - μιας "ψιλής", όπως λέγεται;

2. ΤΟ ΠΡΩΤΟ "ΣΤΑΝΙΑΡΙΣΜΑ"
Και όμως, η πρώτη αντίδραση του χρήστη σ' αυτό το σημείο, (δηλαδή στο πρώτο σύνδρομο στέρησης, στην πρώτη "χαρμάνα"), ενστικτωδώς και μάλιστα με κάποιον μυστηριώδη τρόπο, θα είναι ακριβώς αυτό :
Να ψάξει να βρει χρήματα, να ψάξει να βρει τους κατάλληλους ανθρώπους, να κανονίσει τη συνάντηση για να αγοράσει, "να γίνει", όπως λέγεται, και τέλος, πιάνοντας απλά και μόνο στα χέρια του τη συσκευασία με τη "ψιλή", να νοιώσει αμέσως ανακούφιση, απαλλαγή από το άγχος και την αγωνία, ακόμη και χαρά και αγαλλίαση.

Και μόλις εισάγει στο σώμα του τη συγκεκριμένη ουσία, εξαφανίζονται ως δια μαγείας και όλα τα σωματικά συμπτώματα, παρασέρνοντας μαζί τους και όλη την αλληλένδετη ψυχολογική ή πνευματική δυσφορία και τις συνέπειες τους ...

... ήδη ο χρήστης -αυτός που μόλις μια ώρα πριν ήταν (σαν) άρρωστος-, τώρα, "έχει στανιάρει", νοιώθει καλά, νοιώθει όμορφα, έχει καλή διάθεση, ξαναβρήκε τον εαυτό του, όλες οι ενοχλήσεις εξαφανίστηκαν, νοιώθει ξανά δυνατός και γεμάτος αυτοπεποίθηση, τώρα πλέον "δε μασάει τίποτε", το εγώ του είναι αναβαθμισμένο, έχει "σπιντάρει", είναι γεμάτος ενέργεια και όρεξη για ζωή, νοιώθει ικανός για ο,τιδήποτε, νοιώθει το κέντρο του κόσμου, "βασιλιάς, δικτάτορας, Θεός και Παντοκράτορας", όπως λέει το παλιό ρεμπέτικο τραγούδι ...

... νοιώθει ικανοποίηση, ευχαρίστηση, χαρά, απόλαυση, τέρψη, διασκέδαση, αναψυχή, ευθυμία, ευεξία, ευφορία, ηδονή ...

3. "ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ" ΕΠΙΛΟΓΗ, ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ Ή ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ;
Όλα αυτά είναι συναισθήματα και καταστάσεις που πραγματικά βιώνει ο χρήστης...

... μήπως, όμως, θα έπρεπε να αναρωτηθεί αν ίσως πρόκειται απλά για ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ή ΚΑΤΑΠΡΑΫΝΣΗ ή απλούστερα ΑΠΑΛΛΑΓΗ από την προηγούμενη ανεπιθύμητη κατάσταση ;

Μήπως δημιουργήθηκε μια "τεχνητή ανάγκη" και, πλέον, η ικανοποίησή της εκλαμβάνεται ως ηδονή;

ΑΣ ΜΗ ΒΙΑΣΤΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ.

"Τεχνητές ανάγκες" εντοπίζονται σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, εξαρτημένους ή μη εξαρτημένους, και ως τέτοιες αντιμετωπίζονται, είτε από τον ίδιο τον οργανισμό, είτε με "εξωτερική βοήθεια".

Μπορούμε να ρωτήσουμε έναν ειδικό, έναν επιστήμονα τι ακριβώς είναι τα "ενδογενή οπιοειδή", οι "ενδογενείς μορφίνες" ή όπως, εντελώς διαστρεβλωτικά, έχει καθιερωθεί να λέγονται από τους υποστηρικτές της απαγόρευσης και της καταστολής, "ενδορφίνες".

Πρέπει πρώτα να μάθουμε για τις φυσικές οπιοειδείς ουσίες τις οποίες παράγει ο ίδιος ο οργανισμός μας, για τους αντίστοιχους υποδοχείς στον εγκέφαλο μας, για τα αισθήματα στέρησης, για τα αισθήματα ικανοποίησης, ευχαρίστησης και ηδονής, για τους μηχανισμούς αντοχής και επιβίωσης, ακόμη και για την απλή αίσθηση μιας αγκαλιάς, ακόμη και για την σεξουαλικότητά μας, ακόμη και για τα αισθήματα κινδύνου και την έκκριση αδρεναλίνης ...

... πρέπει να επιτρέψουμε σε κάποιον έγκυρο επιστήμονα να μας εξηγήσει για ποιο λόγο, από την δεκαετία του '70, η επιστήμη θεωρεί πως "ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΡΦΙΝΟΜΑΝΗΣ", (δεν είναι σχήμα λόγου αυτό, είναι τεκμηριωμένη πραγματικότητα) ...

... και κατόπιν, με πολλή περίσκεψη, ενδοσκόπηση και αυτοκριτική, να εκφέρουμε γνώμη για τους εθισμένους, σε ο,τιδήποτε, συνανθρώπούς μας, ειδικά αν πρόκειται για τα ίδια μας τα παιδιά και ακόμη πιο ειδικά, αν έως τώρα τους κρίναμε ελαφριά τη καρδία.
Υπομονή - στη συνέχεια θα πρέπει να εξηγήσουμε και να εμβαθύνουμε σε πολλά ακόμη πράγματα.

4. ΓΙΑΤΙ Η ΗΡΩΙΝΗ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ "Παραμύθα" ;
Ας ξαναγυρίσουμε στο (απολύτως πραγματικό) παράδειγμα με τον άπειρο χρήστη και την πρώτη του σοβαρή εμπειρία έξης. Στη χρονική αυτή στιγμή, υπάρχει ένα πολύ κρίσιμο σημείο:

Στην πίσω πλευρά του μυαλού του χρήστη υπάρχει μια σκέψη -η εξής :

«-Σιγά, έλα μωρέ τώρα, μπορώ να το ελέγξω, δεν είναι δύσκολο, ξέρω τι ζητάω και το γιατί, ξέρω ή φαντάζομαι τις συνέπειες, εν τέλει τα καταφέρνω άνετα με την πρέζα».

ή αλλιώς :

«-Την πρέζα ; Μπορώ να τη σταματήσω όποτε θέλω. Εγώ δεν θα κολλήσω ποτέ».

Ενώ, δηλαδή, ήδη ο χρήστης έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί τι είναι εξάρτηση και πως είναι τα (πρώτα) συμπτώματά της στον οργανισμό του,

ταυτόχρονα, πιστεύει πως είναι ικανός να ελέγξει την κατάσταση αυτή,
πιστεύει πως μπορεί να κυριαρχήσει στις επιθυμίες και στις ανάγκες του,
πιστεύει πως διατηρεί την αυτοκυριαρχία του, τον αυτοέλεγχο και την ελεύθερη βούληση ...

... ή όπως συνηθίζεται να λέγεται για τη ντρόγκα :

«-ΕΓΩ ΤΗΝ ΠΙΝΩ - ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΝΕΙ ΑΥΤΗ !!!»


B. ΚΑΙ Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ

«Once a junky, always a junky».

Αυτήν τη φράση έπλασε κάποτε ο Αμερικανός συγγραφέας και βετεράνος χρήστης William S. Burroughs, και, στ' αλήθεια, δημιουργήθηκε ένας μύθος, ο οποίος και επηρέασε την συμπεριφορά των χρηστών και χρησιμοποιήθηκε, κατά κόρον και με ύπουλο τρόπο, από τους δαιμονολόγους υποστηρικτές της απαγόρευσης και της καταστολής.

1. Η ΠΡΕΖΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ "ΚΑΤΑΔΙΚΗ";
Η αλήθεια είναι πως κάποιοι πράγματι κατορθώνουν να χρησιμοποιούν την πρέζα, αντί να τους χρησιμοποιεί αυτή.
Σταματούν τη χρήση για κάποιο χρονικό διάστημα, επιλέγουν "να πίνουν μια ψιλή" σε πολύ αραιά χρονικά διαστήματα και φροντίζουν να μη γίνεται αυτό διαδοχικά ή συνεχόμενα για περισσότερο από μία-δύο φορές.
Με αυτήν την τακτική, δεν αναπτύσσεται "ανοχή" και οι χρήστες αυτοί εξακολουθούν να βιώνουν τα αρχικά αποτελέσματα της δράσης των ουσιών κάθε φορά που τις χρησιμοποιούν.
Μ' άλλα λόγια : "Μακριά κι αγαπημένα".

Κάποιοι άλλοι απομακρύνονται από τα οπιούχα, μονομιάς και δια παντός.

Είτε φοβούνται,
είτε τρομοκρατούνται,
είτε δεν έχουν εμπιστοσύνη στην ικανότητα αυτοσυγκράτησής τους,
είτε σκέφτονται με απόλυτα ψυχρά λογικό τρόπο,
είτε εκ πεποιθήσεως ή ιδεολογίας,
είτε γιατί θέλουν να αγαπούν με πρακτικό τρόπο την ελευθερία τους,
είτε για άλλους προσωπικούς λόγους ...
... υπάρχουν, πάντως, κάποιοι άνθρωποι, μάλλον ελάχιστοι, οι οποίοι κατορθώνουν να απαλλαγούν από τον κίνδυνο εξάρτησης και να μεταβάλλουν την πρώτη αυτή εμπειρία έξης σε μια "χρήσιμη ανάμνηση" ή ίσως σε ένα "ενδιαφέρον πείραμα" ή ακόμη σε ένα "διδακτικό βίωμα".

2. ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΑΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Η πλειονότητα, όμως, όλοι οι υπόλοιποι rookies, νέοι αρχάριοι χρήστες, όσοι δηλαδή ισχυρίζονται, όπως είπαμε, για τη ντρόγκα "πως την ελέγχουν, πως ξέρουν τι ζητούν και το γιατί" , θα πρέπει να προετοιμάσουν τον εαυτό τους για να δεχθεί μερικές μεγάλες, πρωτόγνωρες και κρίσιμες αλήθειες.

Είναι η στιγμή κατά την οποία ο (μη-προνομιούχος) αρχάριος χρήστης νοιώθει και όντως βρίσκεται- "hooked", "στο αγκίστρι", όπως λένε στην πιάτσα ...

... ή αλλιώς "pre-addicted", σε ελεύθερη μετάφραση "ακριβώς-πριν-την-εξάρτηση" ...

... και νοιώθει να πατάει σε δύο βάρκες :

Στην πρώτη βάρκα αντικρίζει την "πείνα" του για το "φλας", τον "ξαφνικό οργασμό" που ένοιωσε με το "φιξάκι" ή για το "high" που ένοιωσε με τη "μυτιά" που έκανε ...

... και στην δεύτερη βάρκα αντικρίζει κάποια αισθήματα ενοχής για την πράξη του αυτή, νοιώθει πως χάνει την αθωότητά του και, ενδεχομένως, υπόσχεται στον εαυτό του πως δεν θα το ξανακάνει.

Στην πραγματικότητα, αυτή και μόνο η στιγμή είναι το σημείο καμπής, το πέρασμα του φράχτη, το άνοιγμα του κουτιού της Πανδώρας, το σωστό κλειδί στη λάθος κλειδαριά, το μεγάλο άλμα, το πρώτο βήμα σε μια μεγάλη περιπέτεια.

Ας ελπίσουμε, και ας πράξουμε ό,τι είναι εφικτό, αυτή η περιπέτεια να έχει αίσιο τέλος.

3. ΕΓΚΛΗΜΑΤΗΣΕΣ ; ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΝΗ ΣΟΥ !!!
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, οποιοσδήποτε άρχιζε τυχόν παρτίδες με την πρέζα, θεωρούνταν καταδικασμένος. Η ποινή του, κατά τις κρατούσες αντιλήψεις, ήταν "ισόβια κάθειρξη" και, πολύ συχνά, "θανατική καταδίκη".

Ευτυχώς, για όλους μας, αυτό δεν ισχύει πλέον. Με τη γνώση και την εμπειρία που έχουν κατακτηθεί, τα πράγματα άλλαξαν. Τίποτε δεν είναι τελεσίδικο. Όλα είναι αναστρέψιμα.
_________________________________________________________________


II. «ΓΙΑΤΙ ΔΟΚΙΜΑΣΕΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ; ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕΣ ΝΑ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ, ΕΘΙΣΜΕΝΟΣ, ΠΡΕΖΑΚΙ;»

Σιγά-σιγά, η πρώτη μας ερώτηση "ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ/Α ΕΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΗΡΩΙΝΗ;" βλέπουμε να γίνεται πιο συγκεκριμένη, αποκτά ενδιαφέρον και αρχίζει να εμπλέκει και όλους εμάς, τους "άσχετους" στα δεδομένα της, όχι σαν τρίτους παρατηρητές, αλλά σαν άμεσα εμπλεκόμενους και σαν συνιστώσες του προβλήματος.

A. ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ - ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΜΑΧΕΣ

Το πρεζάκι γίνεται πρεζάκι διότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΆΛΛΑ, ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ σε οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση ή δραστηριότητα.

Και όταν λέμε τη λέξη "κίνητρο", μπορούμε άνετα να την αντικαταστήσουμε με τις λέξεις "κέντρισμα", "έναυσμα", "ενδιαφέρον", "ώθηση", "παρακίνηση", "ερέθισμα", "διέγερση", "δραστηριοποίηση", "σπρώξιμο", "χόμπι", "φρόνημα" ή ακόμη και "αντίσταση", "αντίδραση", "εναντίωση", "εξέγερση", "επ-ανά-σταση".

Αν λείπουν όλα αυτά, η πρέζα θα νικήσει κατά κράτος και εξ ορισμού.

Η πρέζα θα νικήσει σε πολλές μάχες στον πόλεμο που άρχισε μέσα στην περιπέτεια αυτή.

Το αισιόδοξο είναι πως υπάρχουν πολλές, πάρα πολλές πιθανότητες να ΜΗΝ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, νομοτελειακά και τελεσίδικα, όπως υποστηρίζουν οι μανιακοί της κινδυνολογίας.

Οι διαδρομές στην περιπέτεια της πρέζας είναι συνήθως επίπονες, επικίνδυνες, δύσκολα αντιμετωπίσιμες, ίσως και αυτοκαταστροφικές, αλλά και συχνά διδακτικές.

Συνήθως, για τα όποια οφέλη στις διαδρομές αυτές, το αντίτιμο είναι η υγεία και η προσωπική ελευθερία.

Υπάρχουν Συμπληγάδες Πέτρες, υπάρχουν άπειρες Σειρήνες, πάντα όμως υπάρχει και η Ομηρική Ιθάκη.

B. ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ ΤΗΣ ΠΡΕΖΑΣ

Όπως είπαμε:

"Δεν ξυπνάς ένα πρωί και αποφασίζεις να γίνεις εθισμένο πρεζάκι".

Απλά, διανύεις μία χρονική περίοδο κατά την οποία κάνεις χρήση αρκετά συχνά, και, ακόμη, δεν έχεις πλήρη εικόνα και γνώση της έννοιας της εξάρτησης.

Για την ακρίβεια, αν δεν έχεις υπάρξει πλήρως εξαρτημένος, δεν μπορείς να έχεις σαφή, κατηγορηματική και απόλυτη γνώση του τι σημαίνει να χρειάζεσαι την πρέζα κάθε στιγμή της ζωής σου, με την πιεστική, βιοτική και ζωτική ανάγκη που την χρειάζεται το εθισμένο πρεζάκι.

Με λίγα λόγια, δεν χρησιμοποιείς την ηρωίνη απλά για να νοιώσεις καλύτερα, να "ανέβεις", να "την ακούσεις" ή να "μαστουρώσεις"...

... την χρησιμοποιείς γιατί δεν μπορείς να επιβιώσεις χωρίς αυτήν.

Η ντρόγκα, πλέον, δεν είναι, όπως το αλκοόλ ή το χασίς, απλά ένα μέσο για να αυξήσεις ή να εμπλουτίσεις την ευχαρίστηση και την ηδονή της ζωής.

Η ντρόγκα δεν είναι πλέον μια πλάκα ή ένα γούστο.

Η ντρόγκα είναι, πλέον, μια συνήθεια ταυτιζόμενη με την προσωπικότητά σου.

Η ντρόγκα είναι, πλέον, μια αναγκαία καθημερινή δραστηριότητα.

Η ντρόγκα είναι, πλέον, ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ.

Θα το ξαναπούμε :

"Δεν αποφασίζεις να γίνεις πρεζάκι. Απλά, ξυπνάς ένα πρωί άρρωστος και σε άθλια κατάσταση - και είσαι ήδη εξαρτημένος".
_________________________________________________________________


III. DO-IT-YOURSELF-DETOX - ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ

A. ΕΡΩΤΗΣΗ:

- ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ; - ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;

Οι εξαρτημένοι χρήστες οπιούχων, ή/και οι οικογένειές τους, συχνά, προσπαθούν να απευθυνθούν σε μια αρμόδια υπηρεσία (όπως το ΚΕ.Θ.Ε.Α. ή ο Ο.ΚΑ.ΝΑ.), ή σε κάποιον ιδιώτη ειδικό επαγγελματία, προσπαθώντας να βρουν μια "εύκολη λύση" στο πρόβλημα εξάρτησης τους.
Αυτό, κατά την ταπεινή μας άποψη, είναι λάθος.
Με τους νόμους που μας έχουν επιβληθεί, και με την στάση της πολιτείας, όπως είναι σήμερα η κατάσταση,

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ "ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ".

Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν φάρμακα.
Κάποιος, μικρότερος, αριθμός ανθρώπων χρησιμοποιούν φάρμακα τα οποία κατατάσσονται στα "ναρκωτικά".
Κάποιος, ακόμη μικρότερος, αριθμός ανθρώπων χρησιμοποιούν φάρμακα τα οποία κατατάσσονται στις εξαρτησιογόνες ουσίες.
Κάποιος, ακόμη πιο μικρός, αριθμός ανθρώπων είναι εξαρτημένοι από τις ουσίες αυτές.
Κάποιος, προφανώς πολύ μικρότερος, αριθμός ανθρώπων οι οποίοι είναι εξαρτημένοι από εξαρτησιογόνες ουσίες, προσπαθούν να απαλλαγούν από την εξάρτηση αυτή.

Κάποιοι από τους τελευταίους απευθύνονται στις αρμόδιες υπηρεσίες της πολιτείας μας (ποιες είπατε;;;).
Κάποιοι άλλοι απευθύνονται σε ειδικούς ιδιώτες επαγγελματίες.
Και, τέλος, κάποιοι άλλοι προσπαθούν να απεξαρτηθούν μόνοι τους, με τις δικές τους δυνάμεις.

«–Απεξάρτηση μόνος μου; -Είναι δυνατόν;».

B. ΑΠΑΝΤΗΣΗ :

- ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ! ! !

Για λόγους απλού παραλληλισμού, και όχι σύγκρισης, θα πούμε πως οι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι είναι εξαρτημένοι από το κάπνισμα, πολύ δύσκολα μπορούν να αποβάλλουν τη συνήθειά τους αυτή.

Οι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι είναι εξαρτημένοι από οπιούχα, αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερο Γολγοθά, αφού η εξάρτηση από τα οπιούχα είναι η πιο ισχυρή εξάρτηση.

Οι εξαρτημένοι από το κάπνισμα, όμως, απαλλάσσονται σχετικά εύκολα, αν συγκριθεί η προσπάθεια των καπνιστών με την προσπάθεια των εξαρτημένων από την ηρωίνη.

Η πλειοψηφία των καπνιστών που θέλουν να απαλλαγούν από τη συνήθεια τους αυτή, συνήθως το κατορθώνουν μόνοι τους, δηλαδή χωρίς εξωτερική βοήθεια.

Ποιο ποσοστό. όμως, από τους εξαρτημένους από εξαρτησιογόνες ουσίες, όπως η ηρωίνη, κατορθώνουν, τελικά, να το πετύχουν αυτό, είτε με εξωτερική βοήθεια, είτε χωρίς αυτήν, και με ποιο τρόπο;

1. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΛΟΓΕΣ – ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ, ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ;
Στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπολογίζεται πως ένα ποσοστό μεταξύ 10% και 25% από όλους τους εξαρτημένους από οπιούχες ουσίες, απευθύνονται στο σύστημα υγείας της χώρας τους, για να προσπαθήσουν να απεξαρτηθούν.

Στην Ελλάδα ; Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν 500 έως 700 θέσεις στα προγράμματα μεθαδόνης του Ο.ΚΑ.ΝΑ., άλλες τόσες θέσεις στα "στεγνά" προγράμματα του ΚΕ.Θ.Ε.Α., τύπου "Ιθάκης", "Στροφής", "Παρέμβασης" κλπ., και λίγες θέσεις ακόμη στα προγράμματα "18 Άνω", "Καρτερές", "Detox" κλπ.

Οι υπόλοιποι ; Τι γίνεται με αυτούς ; Ξέρει κανείς τον αριθμό τους ;

(Κάποιοι μελετητές μιλάνε για έως και 280.000 χρήστες ηρωίνης, εκ των οποίων οι 180.000 έως 220.000 είναι πλήρως εξαρτημένοι) .

Οι υπόλοιποι ;

Υπάρχουν παραδείγματα εξαρτημένων, οι οποίοι κατόρθωσαν να "ξεκολλήσουν" μόνοι τους ή έστω με τη βοήθεια των οικογενειών τους ή/και κάποιων εξειδικευμένων γιατρών-υποστηρικτών;

Μπορούν να αντλήσουν αισιοδοξία από κάποιους που τα κατάφεραν παλαιότερα;

Μπορούν να διδαχτούν από την εμπειρία τέτοιων ανθρώπων-νικητών;

Λοιπόν, υπεύθυνα, η απάντηση είναι "ΝΑΙ"...
... ΝΑΙ, η εξάρτηση, σαν σύνθετο ατομικό-βιολογικό γεγονός, είναι δυνατόν να νικηθεί και να σταματήσει η εξέλιξή της.

Υπάρχει και ιστορικό προηγούμενο:

Οι στρατιώτες του στρατού των Η.Π.Α. που πολέμησαν στο Βιετνάμ, εκ των οποίων πολλοί (σχεδόν 80.000) εθίστηκαν στην ηρωίνη. Όταν επέστρεψαν στις Η.Π.Α., οι περισσότεροι από αυτούς, (επίσημες αναφορές μιλάνε για το 90%) τεκμηριωμένα, κατόρθωσαν να κόψουν την πρέζα από μόνοι τους.

[Σ.Σ.: Βλέπε ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι - DO-IT-YOURSELF-DETOX - ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ:].

Βέβαια, επειδή υπεισέρχονται και πολλές άλλες παράπλευρες παράμετροι, η προσπάθεια απεξάρτησης χρειάζεται δράσεις, γνώσεις και προσεγγίσεις σε πολλά και διαφορετικής φύσεως επίπεδα.

Υπομονή, ψυχραιμία και λογική –πρέπει να τα δούμε και να τα "ελέγξουμε"- ένα προς ένα.

C. ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ; ΞΕΚΙΝΑ!!!
Υποσχεθήκαμε να μιλήσουμε για κάποια πράγματα, τα οποία θα βοηθήσουν (ελπίζουμε) κάποιον εξαρτημένο (εσένα) να προχωρήσει ένα βήμα εμπρός όσον αφορά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.

Ας περάσουμε τώρα σε πιο πρακτικά ζητήματα.

D. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ-ΤΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ:

1. Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ.
Δεν πρέπει να φοβάσαι τη "χαρμάνα", δηλαδή τα συμπτώματα του στερητικού συνδρόμου.

Εάν δεν είσαι απολύτως σίγουρος για τον αντικειμενικό σου στόχο ( ο οποίος, λογικά, πρέπει να είναι "βγαίνω" και "μένω καθαρός"), τότε θα πρέπει να σκεφτείς άλλες δυνατότητες, όπως το να μειώσεις και να σταθεροποιήσεις την καθημερινή ποσότητα που χρησιμοποιείς, πριν να αποφασίσεις, οριστικά, να σταματήσεις τη χρήση.

Αν προσδοκάς να σταματήσεις τη χρήση, εύκολα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο, και χωρίς πραγματικά να το έχεις αποφασίσει, τότε είναι πολύ πιθανό να βρεθείς μπροστά σε πολλαπλές αποτυχίες.

Έπειτα από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες, είναι πιθανό να χάσεις την πίστη στον εαυτό σου και την εμπιστοσύνη στις ικανότητές σου, γεγονός που μπορεί να σε οδηγήσει στο να σταματήσεις τις προσπάθειες απεξάρτησης (περαιτέρω ή ίσως και για πάντα).

Συνεπώς, το ιδανικότερο θα ήταν να ξεκαθαρίσεις μέσα σου το τι θέλεις να συνεχίσεις να κάνεις ( οριστική διακοπή, προσωρινή διακοπή, "off", περιστασιακή χρήση ή συνέχιση της ίδιας κατάστασης ), και αφού αποφασίσεις ο,τιδήποτε από αυτά τα τρία, να εστιάσεις τις προσπάθειες σου και να επικεντρώσεις την προσοχή σου στο να μειώσεις όλες τις βλάβες και τις δυσάρεστες συνέπειες οι οποίες προέρχονται από την εξάρτηση.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να φοβάσαι ούτε τα συμπτώματα, ούτε τη διάρκειά τους, ούτε το "φόβο για το φόβο της χαρμάνας" ...

... γιατί, πάντοτε, ο φόβος κάνει τις, όντως δύσκολες, στιγμές που θα περάσεις, να φαντάζουν ακόμη χειρότερες, ακόμη πιο δύσκολες, από ό,τι πραγματικά είναι.

Το τρικ, το τέχνασμα για να νικηθεί ο φόβος της χαρμάνας (και ο φόβος για την αποτυχία της προσπάθειας) είναι ...
... ΠΑΝΤΟΤΕ, ΝΑ ΒΑΖΕΙΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ, ΕΝΑΝ ΣΤΟΧΟ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ.

2. ΠΑΝΤΟΤΕ, ΘΑ ΒΑΖΕΙΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ, ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ, ΕΝΑΝ ΣΤΟΧΟ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ.
Μακάρι να μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, και όταν τα ανοίξεις, να μη θυμάσαι τίποτε, ούτε πρέζες, ούτε χαρμάνες, ούτε φυλακές, ούτε φίλους που δεν υπάρχουν πλέον, ούτε εξαρτήσεις, ούτε αϋπνίες, ούτε γιατρούς, ούτε μπάτσους, ούτε σύριγγες, ούτε νοσοκομεία, ούτε φαρμακεία, ούτε χάπια, ούτε σκόνες, ούτε την αποχή από το σεξ ( αλήθεια, από πότε έχεις να κάνεις έρωτα και να νοιώσεις πραγματικά ηδονή ; ), ούτε τίποτε άλλο σχετικό με την ηρωίνη – και, ξαφνικά, να γίνεις ένας κοινός φυσιολογικός άνθρωπος.

Μόνο που τίποτε δε γίνεται με τρόπο μαγικό, από τη μια στιγμή στην άλλη.

Δεν υπάρχουν "εύκολες λύσεις", "μαγικά κλειδιά" ή "κάποια μυστικά" που θα σε απαλλάξουν από την εξάρτηση.
Ένα έξυπνο τέχνασμα θα ήταν να σκεφτείς την προσπάθεια απεξάρτησης σου, όπως θα σκεφτόσουν τη θητεία στο στρατό ή έναν προσωρινό εγκλεισμό σε κάποιο ίδρυμα :
Αντί να σκέφτεσαι και να εστιάζεις στο "πόσο άσχημα έχεις νοιώσεις έως τώρα", είναι προτιμότερο να σκέφτεσαι και να εστιάζεις στο "πόσο κοντύτερα βρίσκεσαι στο να αισθανθείς καλύτερα".

Άλλωστε, όπως λένε και οι φαντάροι "μέρα που περνάει, δεν ξαναπερνάει" – ή στη δική μας περίπτωση, "ώρα που περνάει, δεν ξαναπερνάει".

Είναι φανταστικό το συναίσθημα του να κοιτάς, χρονικά, πίσω και να διαπιστώνεις, έμπρακτα, πόσο μεγάλη πρόοδο έχεις κάνει.

Η απόφαση να απαλλαγείς από την εξάρτηση είναι, σίγουρα, η σημαντικότερη στην μέχρι τώρα ζωή σου.

Η κατάκτηση κάθε ενός, έστω και μικρού, στόχου είναι μια μεγάλη επιτυχία (την οποία οι "απ' έξω" δεν είναι σε θέση να καταλάβουν) ...

... και αποτελεί μεγάλη απόλαυση, σε διαβεβαιούμε, να νοιώθεις πόσο πολύ τα κατάφερες απέναντι σε κάθε εμπόδιο ...

... ή ακόμη, και σε ποιο σημείο έφτασες, μέχρι στιγμής, χωρίς να τα παρατήσεις.

Κάθε φορά που νοιώθεις ότι έχεις κάνει ένα ακόμη βήμα προς τον τελικό σου στόχο, φρόντισε να δίνεις στον εαυτό σου κάποιες μικρές ανταμοιβές και πολλούς επαίνους, έστω και μικρούς.

Φτάνει και μόνο το να πεις στον εαυτό σου :

«-Πολύ ωραία, είμαι στ' αλήθεια υπερήφανος για σένα» ...
... και έπειτα, θα έρθει και η στιγμή της αναγνώρισης και των επαίνων και από τους γύρω σου -τ* σύντροφ* σου, τα μέλη της οικογένειας σου και των υποστηρικτών/γιατρών σου.

Και τότε θα νοιώθεις διπλά υπερήφανος ...
... θα νοιώθεις διπλά δικαιωμένος, και από τον εαυτό σου και από τους γύρω σου ...
... η ζωντανή απόδειξη της προσωποποίησης της δύναμης απέναντι στην πιο ισχυρή εξάρτηση.

Κάθε φορά που κερδίζεις μια μικρή κατάκτηση, κάθε φορά που τελειώνεις έναν μικρό στόχο, φρόντιζε να επιβραβεύεις τον εαυτό σου για το, έστω και μικρό, κατόρθωμα αυτό.

Για κάθε ημέρα που συμπληρώνεις χωρίς "να πιεις", μπορείς να δίνεις μια μικρή ευχαρίστηση στον εαυτό σου, όπως π.χ. κάποιο special φαγητό ή ποτό (ας πούμε, όσο ήσουν μπλεγμένος με την πρέζα, έφαγες ποτέ μακαρονάδα με αστακό ή ήπιες ποτέ σαμπάνια; -μάλλον όχι, έτσι; -άλλωστε, τότε όλα τα χρήματα σου πήγαιναν στην πρέζα, τώρα όμως;).

Για κάθε εβδομάδα που συμπληρώνεις χωρίς "να πιεις", φρόντισε να κάνεις μια μικρή έξοδο, π.χ. στο σινεμά ή στο θέατρο ή στην εξοχή, ή αγόρασε π.χ. ένα ρούχο που σου άρεσε ή ένα αντικείμενο που λαχταρούσες καιρό.

Όταν απολαμβάνεις αυτές τις μικροχαρές, να σκέφτεσαι και να συγκρίνεις, ταυτόχρονα, και την προηγούμενη κατάσταση της εξάρτησης και την τωρινή που (το ξέρουμε, με δυσκολία και μελαγχολία) περνάς και να ζυγίζεις τα υπέρ και τα κατά της κάθε κατάστασης.

Τέλος, προσπάθησε να μη σου γίνει έμμονη ιδέα η χρονική διάρκεια της προσπάθειας απεξάρτησης και να μη φοβάσαι το χρόνο που θα σου απαιτηθεί έως τη στιγμή που θα νοιώσεις καλά, σταθερός, όρθιος στα πόδια σου.

Όπως λένε όσοι έχουν περάσει τη δοκιμασία αυτή πολλές φορές, απλά, προσπάθησε να τα καταφέρνεις …
… ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗ ΦΟΡΑ - ΜΙΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ.

Σίγουρα θα είναι δύσκολες ημέρες, σίγουρα θα είναι δυσνόητο και παράξενο το να προσπαθείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς ουσίες, αλλά θα διαπιστώνεις, στο τέλος κάθε ημέρας, πως δεν ήταν και τόσο ακατόρθωτο, τελικά.

Έπειτα, θα μπορείς να ξεκινάς, εξαρχής και ανανεωμένος, την επόμενη ημέρα.

Και, πάντα, να θυμάσαι πως κάθε ημέρα που κατορθώνεις να μένεις "καθαρός" και μακριά από την πρέζα ...
... ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΕΛΛΟΝ.

3. ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΟΥ.
Όταν, στο τέλος, τα καταφέρεις επιτυχώς ( και λέμε "όταν τα καταφέρεις", και όχι "αν τα καταφέρεις" ), αυτή σου η επιτυχία θα αποτελεί εύσημο, παράσημο, έπαινος και credit για όλη σου την υπόλοιπη ζωή...

... και το μοναδικό πρόσωπο που έχει τις δυνατότητες να επενδύσει στο ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΕΛΛΟΝ είσαι ΕΣΥ, μην περιμένεις τίποτε από κανένα άλλο.

Είπαμε, πριν, πως "σίγουρα θα είναι δυσνόητο και παράξενο το να προσπαθείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς την ηρωίνη" ...
... αλλά, στο σημείο που βρίσκεσαι, θα πρέπει ( αν, βέβαια, το έχεις πάρει απόφαση ), να κάνεις ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ :
Θα πρέπει, με πείσμα και ενθουσιασμό, να ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ "ΤΥΠΟ":
ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ, ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΤΕΩΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ.

Δες το λίγο αυτό με τη φαντασία σου.
Προσπάθησε να φανταστείς τον εαυτό σου χωρίς ...
χωρίς την καθημερινή αγωνία του "πρέπει να βρω χρήματα",
χωρίς το κυνηγητό του "πρέπει να βρω τον άνθρωπο",
χωρίς τον καταναγκασμό του "πρέπει να πιω",
χωρίς την ιδέα της "απώλειας της αξιοπρέπειας",
χωρίς τον φόβο του "χάνω λίγο-λίγο την υγεία μου και την προσωπική μου ελευθερία",
χωρίς το τρόμο "του δεσίματος από την αστυνομία" και της "φυλακής",
χωρίς την απειλή του "ίσως συμβεί κάτι απρόβλεπτο και ίσως μπορεί να χάσω ακόμη και τη ζωή μου",

Ο φαύλος, αυτός, κύκλος πρέπει να σπάσει.

Η κατάκτηση της ελευθερίας σου μετράει πάνω από ο,τιδήποτε άλλο ...
... (την ελευθερία αυτήν, που νόμιζες -ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΑΜΕ- πως θα κατακτήσεις όταν ξεκινούσες τη σχέση σου με τα εξαρτησιογόνα)
... την ελευθερία που έχασες στο δρόμο.

Αυτός ο εξαναγκασμός που βιώνεις, αυτός ο τρόπος ζωής χωρίς δυνατότητα διαλείμματος ή παύσης, αυτή η αίσθηση εκμετάλλευσης και ανελευθερίας, θα έπρεπε να σε πεισμώνουν και να σε εξοργίζουν ...
... και να σε οδηγήσουν, μια ώρα αρχύτερα, στην απόφαση "να απαλλαχτείς, ολωσδιόλου και δια παντός" από την πρέζα.

Στο κάτω-κάτω, γιατί να αφήνεις να σε εξουσιάζει η καταπίεση της εξάρτησης - μήπως, λίγες άλλες καταπιέσεις έχουμε;

Στο τέλος, όταν κατορθώσεις να απαλλαγείς οριστικά από την πρέζα και την εξάρτηση, θα συνειδητοποιήσεις το πιο σημαντικό :
ΘΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ότι είσαι ΙΚΑΝΟΣ να αλλάζεις τον τρόπο ζωής σου, ή και την ζωή σου την ίδια, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΡΑΞΗ Ο,ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ...
... με λίγα λόγια, ΘΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ότι (κάποιους έστω) τομείς της ζωής σου ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΟΡΙΣΕΙΣ ΕΣΥ.

Αυτή η, απλή, αίσθηση ελευθερίας είναι, πράγματι, και χαρά, και ικανοποίηση, και απόλαυση, και ηδονή ...
... και "high" και "μαστούρα" ακόμη, αν το δεις έτσι.

E. ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΜΑΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

Η γνώση είναι δύναμη.
"Ισχύς δια της γνώσεως" είναι η αρχαία έκφραση, και σημερινό χαρακτηριστικό ρητό του Πυροβολικού.
Όσο καλύτερα και πιο διεισδυτικά μπορέσεις να κατανοήσεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι,
όσο καλύτερα και πιο διεισδυτικά μπορέσεις να καταλάβεις τη σχέση σου με τα εξαρτησιογόνα,
τόσο πιο αποτελεσματικά θα μπορέσεις να διαχειριστείς και να αντιμετωπίσεις αυτήν την έκτακτη και επείγουσα κατάσταση, η οποία αποκαλείται σύνδρομο στέρησης.

Μερικές απλές αλλά κρίσιμες ερωτήσεις, που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου, αν απαντηθούν με περισυλλογή και ειλικρίνεια, θα σε βοηθήσουν να κατανοήσεις το σημείο της σχέσης σου με την ηρωίνη ...
... και, κατά συνέπεια, οι απαντήσεις που θα δώσεις, θα σε βοηθήσουν να πάρεις τις καλύτερες αποφάσεις για τον προσανατολισμό σου στη συνέχεια.

Έχει, όμως, μεγάλη σημασία η χρονική στιγμή που θα επιλέξεις για να δώσεις (και να σημειώσεις) τις απαντήσεις σου στις ερωτήσεις αυτές.

Μην απαντάς αμέσως μετά τη στιγμή μιας λήψης, δηλαδή όσο νοιώθεις το "flash" ή το "high" που σου προκαλεί η χρήση.

Θα θυμάσαι, προφανώς, ότι και άλλες φορές στο παρελθόν έχεις υποσχεθεί στον εαυτό σου:

«-Δεν ξαναπίνω, την κόβω την πρέζα, ... από αύριο κιόλας».

Και, είναι βέβαιο, πως τη στιγμή που το έλεγες αυτό, το πίστευες και το ζούσες...
... γιατί δεν πονούσες, δεν φοβόσουν και ένοιωθες ασφάλεια.
Μάλλον, όμως, κατόπιν δεν τήρησες αυτήν σου την υπόσχεση.

Μην απαντάς ενώ είσαι "χαρμάνης", κατά τη στιγμή του δυσβάστακτου συνδρόμου στέρησης.
Το πιο πιθανό είναι να αδιαφορήσεις ή να θεωρήσεις γελοίες τις ερωτήσεις αυτές.
Είναι σίγουρο πως όταν αρχίσουν οι πόνοι της χαρμάνας, η μοναδική σου σκέψη θα είναι πως θα μπορέσεις να "πιεις" για να "γίνεις καλά".

Η πιο πρόσφορη χρονική στιγμή, για να δώσεις απαντήσεις, θα είναι η στιγμή εκείνη, όπου θα έχει περάσει η επίδραση της πιο πρόσφατης χρήσης ...
... αλλά δεν θα έχουν εμφανιστεί ακόμη τα πρώτα συμπτώματα της "χαρμάνας".

Είναι η στιγμή εκείνη κατά την οποία θα είσαι, όσο το δυνατόν πιο πολύ, "νηφάλιος" ...
... και δεν θα επηρεάζεσαι ούτε από τα αισθήματα πληρότητας και αυτεπιβεβαίωσης της χρήσης, ούτε από το φόβο της επερχόμενης "χαρμάνας".
Δηλαδή, κάποια στιγμή λίγες ώρες μετά από την τελευταία σου χρήση (εξαρτάται από το πόσο πολύ "πίνεις").
Καλή στιγμή είναι η στιγμή πριν πέσεις να κοιμηθείς.
Και ακόμη καλύτερα, θα είναι να σημειώσεις τις απαντήσεις και τις σκέψεις σου σε ένα χαρτί.

___________________________________________________________________

ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΜΟΛΥΒΙ, λοιπόν.

Μπορείς να αρχίσεις να απαντάς από τώρα.

1. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΓΙΑΤΙ ΝΑ "ΒΓΩ" ; ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΤΗ ΧΡΗΣΗ;

2. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ;
Λογικά, θα πρέπει να θέλεις να σταματήσεις την εξάρτηση, γιατί, βασικά, θα ωφεληθείς κυρίως ΕΣΥ.
Τώρα, ενδέχεται να θέλεις να κόψεις την πρέζα για άλλους λόγους – και για άλλα πρόσωπα :
Ίσως γιατί οι γονείς σου είναι ένα βήμα πριν να σε διώξουν από το σπίτι.
Ίσως γιατί η/ο σύντροφος/σύζυγος σου δεν αντέχει άλλο να σε βλέπει σε αυτήν την κατάσταση και να βιώνει όλες τις άσχημες πλευρές της εξάρτησής σου.
Ίσως γιατί έχεις παιδιά – και στο κάτω-κάτω αυτά δεν χρωστάνε να πληρώνουν οποιοδήποτε τίμημα και να μεγαλώνουν σε ανορθόδοξο περιβάλλον.
Ίσως γιατί έχεις προβλήματα με το Νόμο.
Ίσως γιατί έχεις καταδικαστεί σε κάποια ποινή με αναστολή και φοβάσαι μην τυχόν ξανασυλληφθείς.
Ίσως γιατί έχεις μια εντολή ( δικαστικού ή άλλου τύπου ) και πρέπει να κλειστείς σε μια από τις λεγόμενες "Κοινότητες απεξάρτησης".
Ίσως γιατί ήρθε η στιγμή που πρέπει να καταταγείς στον Στρατό, και δεν θέλεις να σε διώξουν ως Ι5 με αιτιολογία "τοξικομανής".


3. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ;

4. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΓΙΑΤΙ ΝΑ "ΒΓΩ"; - ΜΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ!

______________________________________________________________________________

F. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ που πρέπει να παντηθούν από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο:

"ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ" - ΠΟΣΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

ΤΙ – ΠΟΙΟ – ΠΟΙΑ – ΠΟΙΟ - ΠΟΤΕ – ΠΩΣ – ΠΟΣΟΣ – ΠΟΣΗ – ΠΟΣΟ – ΠΟΥ;

1. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΤΡΟΠΟ, ΤΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ;

2. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΤΙ ΟΥΣΙΕΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ ;

3. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ;

4. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΟΜΑΙ ΤΙΣ ΟΥΣΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ;

5. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΟΡΟΣ ΧΩΡΟΣ ;

6. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ;

7. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ ;

8. ΕΡΩΤΗΣΗ : ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ;

9. ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
_________________________________________________________________


IV. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι

DO-IT-YOURSELF-DETOX (ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ)

Υπάρχει και ιστορικό προηγούμενο : Οι στρατιώτες του στρατού των Η.Π.Α. που πολέμησαν στο Βιετνάμ. Υπηρετούσαν στο γνωστό "Χρυσό Τρίγωνο της ηρωίνης" (Ταϋλάνδη-Λάος-Βιρμανία) και πολλοί από αυτούς (σχεδόν 80.000) εθίστηκαν στην ηρωίνη.

Όταν επέστρεψαν στις Η.Π.Α., οι περισσότεροι από αυτούς, (επίσημες αναφορές μιλάνε για το 90%) τεκμηριωμένα, κατόρθωσαν να κόψουν την πρέζα από μόνοι τους.

Το γεγονός αυτό είναι εξαιρετικής σημασίας και άκρως διδακτικό, από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς. Καταρρίπτει πολλούς μύθους και παρανοήσεις, ενώ ταυτόχρονα, δίνει πανίσχυρες και ηχηρότατες απαντήσεις-χαστούκια προς όλους όσους βγάζουν το παντεσπάνι τους με το αίμα των εξαρτημένων.

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους :

A. ΜΥΘΟΣ ΠΡΩΤΟΣ :
"ΟΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΖΩΗ".
Σύμφωνα με μελέτες του Πενταγώνου, το 45% όσων υπηρετούσαν στο Βιετνάμ έκαναν έστω και μία φορά χρήση οπιούχων. Σχεδόν οι μισοί από αυτούς, κάποια στιγμή παρουσίασαν συμπτώματα σωματικής εξάρτησης. Παρ' όλα αυτά, όλοι αυτοί εξακολουθούσαν να εκτελούν με επιτυχία τα καθήκοντα τους, σ' αυτόν τον εξαιρετικά σκληρό πόλεμο, και μάλιστα, πολλοί απ' αυτούς έλαβαν τιμητικές διακρίσεις, παράσημα και προαγωγές, παρ' ότι ήταν εξαρτημένοι.
Επίσης, πολλοί από αυτούς τους στρατιώτες, όταν τελείωνε ο χρόνος θητείας τους (συνήθως ένας χρόνος στο μέτωπο), ζητούσαν εθελοντικά να παραμείνουν και για περισσότερο διάστημα, και, φυσικά, το αίτημα τους γινόταν δεκτό λόγω της εμπειρίας τους.
Οι επιτελείς του Πενταγώνου, μάλιστα, δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποιοι έκαναν χρήση ηρωίνης και ποιοι όχι, και γι' αυτό καθιέρωσαν υποχρεωτικά τεστ εξέτασης ούρων.
Μ' άλλα λόγια, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, πολύ δύσκολα διακρίνεται ο εξαρτημένος από τον μη-εξαρτημένο.

B. ΜΥΘΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ :
"Ο ΤΡΟΠΟΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΗΡΩΙΝΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΕΡΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ".
Κάποιοι υποστηρίζουν το εξής : Όποιος χρησιμοποιεί ηρωίνη με "ήπιες" μεθόδους εισαγωγής της ουσίας στο σώμα του, π.χ. "σνιφάροντας" από τη μύτη ή "καπνιστή" , θα αντιμετωπίσει και πιο "ήπια" συμπτώματα κατά το στερητικό σύνδρομο.
Στο σημείο αυτό, θα μάθουμε κάτι καταπληκτικό :
Από τους στρατιώτες στο Βιετνάμ που χρησιμοποιούσαν ηρωίνη, πολύ λίγοι έκαναν ενδοφλέβια ένεση, ή ενδομυϊκή ένεση, ή "σνίφαραν" "μυτιές", ή την "έπιναν καπνιστή".
Επειδή η ηρωίνη ήταν από την παραγωγή στην κατανάλωση, ήταν πολύ υψηλής καθαρότητας και περιεκτικότητας, και, ταυτόχρονα, πολύ χαμηλού κόστους.
Έτσι οι στρατιώτες έκαναν κάτι πολύ απλό : Έβαζαν μια ποσότητα σκόνης πάνω στους μύες του χεριού τους, στο βραχίονα ή στο μπράτσο, το έτριβαν με δύναμη, η σκόνη περνούσε από τους πόρους του δέρματος ... και αυτό ήταν, "την άκουγαν".
Το σύνδρομο στέρησης, όμως, ήταν πανομοιότυπο με το αντίστοιχο όλων των άλλων.
Μ' άλλα λόγια, η "χαρμάνα" είναι ίδια για όλους, ανεξάρτητα από τον τρόπο χρήσης - εξαρτάται, βέβαια από τις ποσότητες που χρησιμοποιούνται, από τη συχνότητα, τη διάρκεια και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του χρήστη.

C. ΜΥΘΟΣ ΤΡΙΤΟΣ :
"ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΠΙΟΥΧΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΘΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ"

Η κορωνίδα των παραμυθιών, κατά τη γνώμη μας.

Σύμφωνα με κυβερνητικές έρευνες των Η.Π.Α. με αντικείμενο τους βετεράνους του πολέμου του Βιετνάμ, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν και με άλλες αντίστοιχες του Επιτελείου, ο αριθμός των στρατιωτών οι οποίοι γύρισαν στις Η.Π.Α. εξαρτημένοι από την ηρωίνη, ανέρχονταν στις 80.000. Από αυτούς, μόνο ένα 10% ( 8.000 άνθρωποι ) εξακολούθησαν να χρησιμοποιούν ηρωίνη, συστηματικά, πίσω στην πατρίδα. Το υπόλοιπο 90% ( σχεδόν 72.000 άνθρωποι) κατόρθωσαν να απεξαρτηθούν χωρίς καμιά βοήθεια.
Μ' άλλα λόγια, η πρέζα δεν καταλήγει πάντοτε στη φυλακή ή στο θάνατο. Υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις.
Το γεγονός αυτό επέφερε, κυριολεκτικά, σοκ στους, μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή, "ειδικούς επί των εξαρτήσεων".
Ο λόγος ; Προφανής ...

D. ΜΥΘΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ :
"ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ "ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ", ΚΑΝΕΙΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΘΕΙ".
Προφανώς, όλοι καταλαβαίνουν ποιοι ισχυρίζονται τέτοια πράγματα, για ποιους μιλάμε :
Μιλάμε για τους επαγγελματίες "θεραπευτές" τύπου Daytop-Ιθάκη και Synanon, τους πράκτορες της D.E.A. , τους ψυχομπάτσους, τους ανθρωποφύλακες στις φυλακές, τους πολέμιους της μεθαδόνης, τους δαιμονολόγους της καταστολής, τους επωφελούμενους από την απαγόρευση και την "μαύρη αγορά" των παράνομων ουσιών, και όλους όσους εξασφαλίζουν το παντεσπάνι και τα πλούτη τους μόνο και μόνο επειδή έχουν λόγο στο λεγόμενο "πρόβλημα των ναρκωτικών".

Δηλαδή, στην συγκεκριμένη στιγμή, στια τέλη της δεκαετίας του '60 – αρχές της δεκαετίας του '70, οι Αμερικάνοι με την αυστηρότερη αντιναρκωτική νομοθεσία, τον πολυανθρωπότερο και πλέον σύγχρονο μηχανισμό δίωξης των ναρκωτικών και τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό για τον "πόλεμο κατά των ναρκωτικών", είδαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων να "φτύνουν" ολόκληρο το αντι-ναρκωτικό οικοδόμημά τους ... και να βγαίνουν "καθαροί" μόνοι τους.
Μ' άλλα λόγια, η εξάρτηση δεν είναι ούτε ισόβια κάθειρξη, ούτε θανατική καταδίκη – ούτε αποκλειστική υπόθεση των "στεγνών" προγραμμάτων...
... αλλά, επίσης, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΑΓΟΡΑΣ.

E. ΜΥΘΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ :
"ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ".
Οι στρατιώτες στο Βιετνάμ πλήρωναν λίγα δολάρια για ένα γραμμάριο ηρωίνης καθαρότητας έως και 90%.
Όταν επέστρεφαν στις Η.Π.Α. πλήρωναν σχεδόν 100 δολάρια για ένα γραμμάριο ηρωίνης καθαρότητας 5%, στην καλύτερη περίπτωση.
Κατά την δεκαετία του '50, στις Η.Π.Α., η πολιτική θεραπείας των εξαρτημένων από την ηρωίνη ήταν ο εγκλεισμός τους σε ψυχιατρεία για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και η ταυτόχρονη χορήγηση ψυχοφαρμάκων. Σύντομα αποδείχθηκε ότι η πολιτική αυτή είχε τεράστιο οικονομικό κόστος και πολύ φτωχά αποτελέσματα.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60, εφαρμόστηκαν "στεγνές" "ψυχοθεραπευτικές" μέθοδοι. Οι υπεύθυνοι απεφάνθησαν, τότε, πως υπήρχαν κάποια θετικά αποτελέσματα, αλλά και δυο σοβαρά μειονεκτήματα : Τα προγράμματα αυτά κόστιζαν πολύ και η διάρκειά τους έπρεπε να είναι εξαιρετικά μεγάλη – τουλάχιστον δυο χρόνια.
Έτσι, το 1963, προωθήθηκε για πρώτη φορά η εφαρμογή προγραμμάτων υποκατάστασης με μεθαδόνη στους εξαρτημένους από την ηρωίνη, δια μέσου ειδικών υπηρεσιών.
Υπολογίστηκε, τότε, πως ένας εξαρτημένος χρήστης ηρωίνης κόστιζε 30.000 δολάρια το χρόνο ( διαρρήξεις, βλάβες ξένων περιουσιών, μη συμμετοχή στην παραγωγική διαδικασία ), ενώ ένας χρήστης ενταγμένος σε πρόγραμμα μεθαδόνης κόστιζε μόνο 1.300 δολάρια το χρόνο, σε τιμές της δεκαετίας του '60.
Συγκριτικά, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το κόστος συντήρησης κάθε κρατούμενου στις φυλακές των Η.Π.Α. είναι 50.000 δολάρια το χρόνο, ενώ το κόστος ενός φοιτητή π.χ. στο Harvard είναι 17.000 δολάρια το χρόνο, σε τιμές της δεκαετίας του '90.
Πληροφοριακά, στην Ευρώπη, η εφαρμογή προγραμμάτων υποκατάστασης με μεθαδόνη ξεκίνησε στη Μεγάλη Βρετανία το 1967, ακολούθησαν οι υπόλοιπες χώρες με τελευταίες, χρονικά, τη Γερμανία το 1987 και το Λουξεμβούργο το 1989.
Στην Ελλάδα, ξεκίνησαν το 1996, "πιλοτικά" και ακόμη και το 2004, "πιλοτικά" παραμένουν.
Η πιο πρόσφατη εκτίμηση για το κόστος της μεθαδόνης είναι 10 σεντς του δολαρίου, ανά ημέρα και ανά χρήστη, δηλαδή λιγότερο από 40 δραχμές ή 12 λεπτά του euro.
Μ' άλλα λόγια, με το σημερινό καθεστώς αυστηρής απαγόρευσης, άγριας καταστολής, απάνθρωπης δίωξης των χρηστών και, βεβαίως, διατήρησης της μαύρης αγοράς, τα (ναρκω)-κέρδη των "αξιοσέβαστων" κυκλωμάτων που εμπλέκονται στο "πρόβλημα των ναρκωτικών" θα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, όπως με γεωμετρική πρόοδο, επίσης, θα αυξάνονται και οι "λίστες θανάτου" , και οι καταστροφές οικογενειών ...
... ενώ, αν επεκτείνονταν τα προγράμματα υποκατάστασης με μεθαδόνη ή αν δημιουργούνταν προγράμματα ελεγχόμενης χορήγησης των ίδιων των οπιούχων, το "κόστος για την κοινωνία" από την ύπαρξη εξαρτημένων, ακόμη και ψυχρά λογιστικά αν το δει κάποιος, θα ήταν και αμελητέο οικονομικά, και θα έσωζε ζωές.

_____________________________________________________________________


V. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙI -

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ @ΡΙΣΤΕΡΟ και ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΗ:

ΑΝ ΟΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ, ΤΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΜΕ ΜΕ ΣΥΝΟΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ;;;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΟΠΟΙ ΔΡΑΣΗΣ;;

ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ;

Αν το πρόβλημα της εξάρτησης είναι πολιτικό πρόβλημα, τότε και η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα θα πρέπει να είναι πολιτικής φύσεως. Αμφισβήτηση και κινητοποίηση.
Αν το πρόβλημα της εξάρτησης είναι ψυχολογικό πρόβλημα, τότε και η λύση θα προέλθει με τη διάγνωση και τη "θεραπεία"...
Αν είναι οργανικό ...
Αν είναι βιολογικό ...
Αν είναι φυσικό, εκ της φύσεως ...
Αν είναι χημικό ...
Αν είναι ιατρικό ...
Αν είναι πνευματικό ή διανοητικό ...
Αν είναι ηθικό ...
Αν είναι θέμα κουλτούρας ή νοοτροπίας ...
Αν είναι θέμα ιδεολογίας ...
Πάντως, δεν είναι αστυνομικής φύσεως ...
... ή δικαστικής φύσεως
... ή νομοθετικής εξουσίας ...
Βλέπετε, δεν χρησιμοποιούμε τη λέξη "κοινωνικό" πρόβλημα ...
... διότι ...

Ας απαντήσει -και, κυρίως- ας πράξει- ο καθένας και η καθεμία από εμάς, κατά συνείδηση.

[Σ.Σ.: Συνεχίζεται ...]

Ευχαριστούμε για την προσοχή σας.

Κυριακή 01 Φεβρουαρίου 2004.

ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΒΛΑΒΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΗΡΩΙΝΗΣ
HARM REDUCTION COALITION - GREECE

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

"Λίστες θανάτου", όπως λέγονται στην πιάτσα, είναι οι λίστες όσων περιμένουν να ενταχθούν στα προγράμματα μεθαδόνης, εδώ στην Ελλάδα. Κάθε τόσο, κάποια ονόματα σβήνονται από τον κατάλογο αυτό, επειδή πεθαίνουν.

"Καπνιστή" = "Το κυνήγι του Δράκου" = "Chasing the Dragon"

D.E.A. = Drug Enforcement Agency = Υπηρεσία Εφαρμογής Νόμων περί Ναρκωτικών των Η.Π.Α.

ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΕΡΔΟΥΣ

Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια άνθρωποι από μαλάρια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με μια κουνουπιέρα.
Οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’ αυτό.
Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια παιδιά από διάρροια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με ένα σιρόπι των 25 σέντς.
Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’ αυτό.
Ιλαρά, πνευμονία, ασθένειες θεραπεύσιμες με φτηνά εμβόλια είναι υπεύθυνες για το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως κάθε χρόνο.
Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα.
Είναι κάποια χρόνια που εμφανίστηκε η γνωστή πια γρίπη των πουλερικών.
Παγκοσμίως οι δημοσιογράφοι μας πλημμύρισαν με πληροφορίες, πανικό, σήματα κινδύνου.
Επιδημία, η πιο επικίνδυνη απ’ όλες, μια πανδημία!!!
Μιλάγανε μόνο για την τρομακτική αυτή ασθένεια των πουλερικών.
Και βέβαια, η γρίπη των πουλερικών προκάλεσε το θάνατο μόλις 250 ατόμων παγκοσμίως. 250 θάνατοι σε 10 χρόνια, δηλαδή αναλογικά 25 θάνατοι το χρόνο.
Η κοινή γρίπη σκοτώνει μισό εκατομμύριο ανθρώπων το χρόνο παγκοσμίως.
Μισό εκατομμύριο έναντι 25.
Τότε γιατί τόση φασαρία με τη γρίπη των πουλερικών;
Γιατί πίσω από αυτά τα κοτόπουλα υπήρχε ένας «κόκορας», ένας κόκορας με μεγάλο λειρί.
Η διεθνής φαρμακευτική Roche (hipnosedon,lexotanil) με το πασίγνωστο Tamiflú της πούλησε εκατομμύρια δόσεων στις Ασιατικές χώρες.
Ακόμα και αν το Tamiflú έχει αμφίβολη αποτελεσματικότητα, η Βρετανική Κυβέρνηση αγόρασε 14 εκατομμύρια δόσεις για την πρόληψη του πληθυσμού της.
Με την γρίπη των πτηνών, η Roche και η Relenza, οι δύο μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που προμηθεύουν την αγορά με αντιγριππικά, κέρδισαν χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια.
Πρώτα με τα πουλερικά και τώρα με τα χοιρινά.
Ναι, τώρα ξεκίνησε η ψύχωση της γρίπης των χοίρων. Και όλοι οι δημοσιογράφοι του κόσμου μιλάνε μόνο γι’ αυτό.
Πια δεν λένε τίποτα για την οικονομική κρίση ούτε τους βασανισμένους στο Guantánamo.
Μόνο για τη γρίπη των χοίρων.
Και αν πίσω από τα πτηνά υπήρχε ένας «κόκορας», πίσω από τα γουρουνάκια να μην υπάρχει ένα «μεγάλο γουρούνι»;
Ας δούμε τι λέει ένας υπεύθυνος των εργαστηρίων της Roche.
ROCHE: Εμάς μας απασχολεί πολύ αυτή η πανδημία, τόσος πόνος, γι’ αυτό δίνουμε στην αγορά το θαυματουργό Tamiflú.

- Και πόσο πωλείται το «θαυματουργό» Tamiflú;
- Είναι 50 δολάρια το κουτί.
- 50 δολάρια το κουτί με τις κάψουλες;
- Πρέπει να καταλάβετε κύριοι ότι τα θαύματα πληρώνονται ακριβά.

Η εταιρεία Gilead Sciences της Β. Αμερικής έχει την πατέντα του Tamiflú.
Ο κύριος μέτοχος αυτής της εταιρείας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία προσωπικότητα της αριστερής πολιτικής, τον Donald Rumsfeld, γραμματέα αμύνης του George Bush, υπεύθυνο για τον πόλεμο κατά του Ιράκ.
Οι μέτοχοι των φαρμακευτικών Roche και Relenza τρίβουν τα χέρια τους, είναι ευτυχείς με τις πωλήσεις τους, που για άλλη μια φορά φέρουν εκατομμύρια, του αμφίβολου Tamiflú. Η πραγματική πανδημία είναι η απληστία, τα τεράστια κέρδη αυτών των ιδιοτελών της υγείας.
Δεν αρνούμαστε τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης που λαμβάνει η κάθε χώρα.
Αλλά αν η γρίπη των χοιρινών είναι μια φοβερή πανδημία απ’ ό,τι λένε τα μέσα ενημέρωσης, εάν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τον απασχολεί τόσο πολύ αυτή η ασθένεια, γιατί δεν τη δηλώνει ως παγκόσμιο πρόβλημα της δημόσιας υγείας και να δώσει εντολή να παρασκευασθούν γενικά φάρμακα για την αντιμετώπισή της; Να απορρίψει τις πατέντες της Roche και της Relenza και να κάνει διανομή δωρεάν γενικών φαρμάκων σε όλες τις χώρες και ειδικά στις πιο φτωχές. Αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση.