Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΑΝΑΘΡΕΜΕΝΟΥ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΗ

Savoire Vivre..

..ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Η συζήτηση στο φανάρι, όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά και επιβάλεται. Εαν η μοτοσικλέτα του άλλου είναι καινούρια, μια ανώδυνη, ευγενική ερώτηση είναι: "Από την αντιπροσωπεία την πήρες ή από εισαγωγέα;" Αντίστροφα, μιά αγενής ερώτηση είναι: "Είναι από τα γερμανικά με τα κλειστά μοτέρ;" (Σ.Α. Στην Γερμανία λόγω νομοθεσίας απαγορεύεται η εισαγωγή μοτοσικλετών πάνω από 100 ίππους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ίδια μοντέλα στην υπόλοιπη Ευρώπη με πάνω από 140 άλογα)

Η συζήτηση στο φανάρι, γίνεται πάντα στον ενικό. Ο πληθυντικός χρησιμοποιείται (αν χρησιμοποιηθεί), από τον μεγαλύτερης ηλικίας μοτοσικλετιστή προς τον νεαρότερο. Ο λόγος είναι απλός. Ο 'μεγάλος' μπορεί να νομίζει ότι τον προκαλείς, θεωρώντας τον "μπάρμπα" , όπου για να σώσει την μοτοσικλετιστική του τιμή, θα φύγει σφεντόνα απο το φανάρι, θα γίνει ανάμνηση και θα το έχετε κρίμα στο λαιμό σας. Οταν δυό μοτοσικλετιστές συνομιλούν στον πληθυντικό στο φανάρι, είναι πάντα γιατροί με BMW και θα πρέπει να προσέξετε να μην χτυπήσετε στις βαλίτσες όταν τους προσπερνάτε με το παπί σας.

Η ιδανική όμως ερώτηση που πιθανόν να αποτελέσει την απαρχή αιώνιας φιλίας, είναι "ευχαριστημένος;" Ετσι δίνετε την δυνατότητα στον κάτοχο της μοτοσικλέτας να αποδείξει την καλή του κρίση απαντώντας "πολύ ευχαριστημένος" ή την ικανοποίηση να θάψει αντιπρόσωπο, μοντέλο, τον Yoshihiro Honda και όλο του το σόι. Οχι και μικρή χαρά όταν δουλεύεις κλητήρας σε τράπεζα με 110 καθαρά.

Σημαντικό. ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ, δεν κλείνουμε την λουρίδα ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Ο ευγενικός μοτοσικλετιστής σταματά στην διάβαση. Αν ρωτήσετε "Πόσο;" ο κανόνας είναι "τόσο ώστε να μπορεί να ελιχθεί μια Harley Davidson Electra Glide (το touring μοντέλο) (Σ.Α. Είναι μια τεράστια μοτοσικλέτα με απιστευτο μήκος) . Αν πάτε ακόμη πιό μπροστά, πάει να πει ότι περάσατε με κόκκινο οποτε πάμε σε άλλο κεφάλαιο του οδηγού. Αν πάτε πιό πίσω, ελάτε στην θέση του Electra Glide! Σε περίπτωση όμως που κλείνετε την λουρίδα, οι παραδεδεγμένες αντιδράσεις του συνάδελφου μοτοσικλετιστή είναι οι εξής: α) Να σας αγνοήσει β) Να δώσει τρεις μικρές γκαζιές που σημαίνουν 'λίγο πιό μπροστά' γ) Να σας πει με μέση φωνή "λίγο πιό μπροστά" δ) Να ελιχθεί ανάμεσα στα αυτοκίνητα και να στηθεί μπροστά σας, εκδηλώνοντας εμπράκτως την δυσαρέσκειά του για την αγένειά σας ε) Να σπρώξει με την μπροστινή ρόδα του, την πίσω ρόδα σας (αυτό προϋποθέτει πολυετή φιλία και πρέπει να γίνεται με μοτοσικλέτες με διαφορά κάτω των 30 κιλών)

Αλλο. Οταν αναφέρεστε στην μοτοσικλέτα του άλλου, δεν την αποκαλείται "μηχανάκι". Αν τον ρωτήσετε "πώς πάει;", ο άλλος έχει δικαίωμα να πει "καλό μηχανάκι" έστω και αν είναι FZR 1000, αλλά ποτέ δεν ρωτάτε "τραβάει το μηχανάκι;" Η εξαίρεση του κανόνα ισχύει όταν έχετε και σεις μοτοσικλετα του ίδιου κυβισμού και δυνατοτήτων. Οχι όμως και αν δεν είναι και οι δύο ευρωπαϊκές ή γιαπωνέζικες. (Σ.Α. Παλαιότερα υπήρχε μια φοβερή διαμάχη ανάμεσα σε Γιαπωνεζόφιλους και Ιταλόφιλους -ως επί το πλείστον- μοτοσικλετιστές, που ο καθένας υπσοτήριζε με τα δικά του επιχειρήματα, ποιά είναι καλύτερη μοτοσικλετα). Σε περίπτωση που οι δυό μοτοσικλέτες είναι κατασκευασμένες σε διαφορετικές ηπείρους, η επικοινωνία πρέπει να αποφεύγεται. Ο κανόνας δεν ισχύει για μοτοσικλέτες που κατασκευάστηκαν μετά το '70, στην Αφρική ή στην Ωκεανία. (Σ.Α. Από το '70 και μετά, είναι ελάχιστες οι μοτοσικλέτες που κατασκευάστηκαν εκεί, οπότε είναι απίθανο να συναντήσετε μιά τέτοια)

Tώρα ορισμένοι κανόνες σε περίπτωση ανταγωνιστικής σχέσης στο φανάρι.

Αν δεν θέλετε κόντρα δεν ρίχνετε μικρές γκαζιές. Του κανόνα εξαιρούνται δίχρονα, κατασκευασμένα πριν το '82 που έχουν πρόβλημα στο ρελαντί. Ετσι συμπεραίνουμε ότι αν έχετε VFR και σταματήσει δίπλα σας Sachs, (Σ.Α. το πρώτο είναι μοντέλο της Honda, εξελιγμένο και το δεύτερο είναι ένα φτηνό και μικρό μηχανάκι 20 τουλάχιστον χρόνων) τριτάχυτο, με κουλουρά, που ρίχνει μικρές γκαζιές, δεν σημαίνει ότι αυτό αποτελεί πρόκληση για κόντρα. Ο άνθρωπος κοιτάζει να μην του σβήσει το μοτέρ και σε περίπτωση που το παρεξηγήσετε και τον 'ξεσκίσετε', σκεφτείτε πώς θα διηγείστε το βράδυ την ιστορία: "Στεκόμουν στο φανάρι και δίπλα μου σταματάει ένας κουλουράς, με καπελάκι με αυτιά και ένα κακό Sachs. Ξεκινάμε και ..." Συμφωνείτε ότι κάπου χαλάει το ηρωικό της ιστορίας;

Ο τρόπος που αναγνωρίζεται ο επίδοξος αντίπαλος είναι ο ρυθμός στις γκαζιές. Το κάλεσμα για κόντρα είναι τρεις μικρές γκαζιές στην αρχή και ανέβασμα των στροφών όταν ανάψει το κόκκινο των πεζών. Στα παπιά είναι μικρά τινάγματα του μπροστινού τροχού (σαν πρόωρη εκσπερμάτιση). Ολα τα ανωτέρω δεν ισχύουν για ευρωπαϊκές μοτοσικλέτες. Απλά, ο άνθρωπος προσπαθεί να μην του σβήσει το μοτέρ. Τα ανωτέρω, όμως, δεν ισχύουν όταν το φανάρι βρίσκεται πριν από στροφή, γιατί όπως ξέρουμε τα ευρωπαϊκά πάνε καλά στις στροφές. (Σ.Α. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, οι ευρωπαϊκές μοτοσικλέτες είχανε σημαντικά προβλήματα καλής λειτουργίας αλλά ταυτόχρονα είχανε αναπτύξει πολύ καλή τεχνολογία που τους έδινε φοβερή ικανότητα να μπαίνουν στις στροφές ποολύ γρήγορα. Αντίθετα τα γιαπωνέζικα είχαν φοβερή δύναμη και ικανότητα να επιταχύνουν τρομακτικά. Οι διαφορές αυτές έχουν εξαφανιστεί και τα δύο στρατόπεδα έχουν κοπάσει εδώ και αρκετά χρόνια)

Συνεχίζουμε με την συμπεριφορά του μοτοσικλετιστή απέναντι στους αυτοκινητιστές. Τους αγνοείτε. Ποιός, άλλωστε, μοτοσικλετιστής θα ήθελε να μιλήσει σε έναν γιωταχή;

Οι συνηθισμένες ερωτήσεις των αυτοκινητιστών είναι: "Πόσο κάνει;" και "Πόσα πιάνει;" Οι σωστές απαντήσεις είναι: "Οσα δεν θα βγάλεις ποτέ στην ζωή σου" και "Τριακόσια" -αν είναι παπί- ή "Είκοσι" -αν είναι GSXR-, αντίστοιχα. (Σ.Α. Οπως είναι ευκολονόητο, το GSXR είναι μια γρήγορη μοτοσικλέτα).

Διανθείστε την απάντηση με χαριτωμένα τρικ και καλόγουστες πινελιές. Στραβώστε το στόμα όταν μιλάτε και τινάζετε το κεφάλι κατά πίσω. Ετσι βοηθάτε τον αυτοκινητιστή να πει το βράδυ μια ωραία ιστορία: "Γυναίκα, είδα έναν στην Σόλωνος με μοτοσικλέτα. Το στόμα του ήταν στραβωμένο και τρέχανε σάλια..." Ταυτόχρονα, προπονείστε για μελλοντική συμφόρηση.

Αν σας πουν "κάνε μας μια σούζα", μπορείτε να απαντήσετε "κάνε μας μια πίπα". Ο καθένας πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί.

Ο σωστός μοτοσικλετιστής στήνεται μπροστά από τα BMW. Κοντράρει τα GTI. Γκαζώνει όταν δει Mercedes. Αν όμως βρίσκεται δίπλα σε: Ferrari, Porche, Lamborghini κλπ, και έχει μοτοσικλέτα κάτω των 100 ίππων, κάνει την τρελή. Αν έχει συνεπιβάτη, δείχνει στο άλλο πεζοδρόμιο και λέει: "Κοίτα εκεί, ένα κανελί σκυλάκι που έφυγε". Αν οδηγεί μόνος, ξεκαβαλάει και κοιτάει σκυθρωπά την αλυσίδα. (Οι αυτοκινητιστές δεν ξέρουν από αλυσίδες). Σε αυτήν την περίπτωση, περιμένει το άλλο φανάρι για να ρίξει σε κάποιον βολικότερο.

Συνεχίζουμε με τους ταξιτζήδες. Ο ταξιτζής είναι σχεδόν άτρωτος. Στο φανάρι, ο ταξιτζής είναι ακίνδυνος. Ο ταξιτζής είναι αδηφάνγο ον και μπορεί να χτυπηθεί ΜΟΝΟ στο στομάχι. Κλείστε του την οπτική γωνία προς την στάση των λεωφορείων, ώστε να μην ξέρει αν υπάρχει πελάτης που του κάνει σήμα για κούρσα. Ο ταξιτζής δεν χτυπιέται αλλιώς. Δεν τον ενδιαφέρουν οι κόντρες. Δεν νιώθει την ανάγκη να είναι φιλικός. Δεν τον απασχολεί τίποτα. Μόνο οι κούρσες. Πολλές κούρσες. Στερώντας του τις κούρσες, τον καταδικάζετε σε αργό και βασανιστικό θάνατο.

Εδώ θα ήθελα να αναφερθώ σε νοσταλγικές αναμνήσεις από μια όχι και τόσο μακρινή εποχή. Πριν λίγα μόλις χρόνια, έφτανες στο κάθε φανάρι και είχες ξυρίσει 6-8 καθρέφτες. Σήμερα, τα περισσότερα αυτοκίνητα δεν εχουν καθρέφτες ή έχουν από αυτούς με ελατήρια ή με το που βλέπουν μοτοσικλετιστή, επιβάτης και συνεπιβάτης τους διπλώνουν. Ο σημερινός μοτοσικλετιστής είναι ζήτημα αν χτυπάει έναν καθρέφτη τον μήνα.

Συμπερασματικά, η καλή συμπεριφορά του μοτοσικλετιστή στα φανάρια είναι δύσκολη υπόθεση. Γι αυτό, καλύτερα, να περνάμε με κόκκινο.

..ΣΤΟ ΚΑΤ (ή σε άλλο νοσοκομείο)

Αν παρ' ελπίδα βρεθείτε στο νοσοκομείο, προσπαθείστε να κρύψετε τους λόγους του ατυχήματος ή αν σας καταλάβουν, εκδηλώστε απεριόριστη μεταμέλεια.

Στους γιατρούς που το ξέρουν, λέτε: "Ανάθεμα και αν το ξανακαβαλήσω. Εβαλα αγγελία να το πουλήσω όσο - όσο. Δεν με νοιάζει που έσπασα το πόδι μου. Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι απο την βλακεία μου, σας απασχολώ και δεν μπορείτε να μιλήσετε με την ησυχία σας για τις υπερωρίες των εφημεριών. Μακριά γιατρέ μου, αυτοί οι διάολοι. Να, έβγαλα και κάρτα λεωφορείου απεριορίστων διαδρομών".

Στις μάνες των άλλων τραυματιών, ψεύδεστε: "Είχα πάρει άδεια και πήγα με την μάνα μου στο χωριό να μαζέψουμε ελιές. Βοηθάγανε και κάτι μαύροι και ένας μαύρος, με πέτυχε στο πόδι με την βέργα και μου το 'σπασε". Η φράση είναι ιδανική γιατί υποδηλώνει ότι είστε από χωριό, τραπεζικός, αγαπάτε την μάνα σας, έχετε κτήματα με ελιές και θεωρείτε τους μαύρους βλάκες. Οι μάνες εκτιμούν όλες τις ανωτέρω ιδιότητες και μπορείετε να κονομήσετε συμπυκνωμένη πορτοκαλάδα ΗΒΗ στο τσάμπα.

Σε άλλους τραυματίες μοτοσικλετιστές αποκαλύπτετε, φυσικά, την αλήθεια αλλά δηλώνετε ότι τρακάρατε επειδή "μ' έκλεισε ένα μαλ.... ΙΧής" ή γιατί "έπεσα σε πετρέλαια". Ως γνωστόν, κανένας μτοσικλετιστής δεν τραυματίζεται από δική του υπαιτιότητα και όλοι ξέρουμε για τους εγκληματίες των υπουργείων που βάζουν μπαριέρες στην άκρη των δρόμων αντί μπάλες σανό, όπως βλέπουμε στο παγκόσμιο.

..ΣΤΟ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ

To συνεργείο είναι τέμενος, ο μάστορας είναι αρχιερέας και τα μαστοράκια καντηλανάφτες. Το συνεργείο έχει θαυματουργές ικανότητες, κάτι σαν την Παναγιά της Τήνου. Πάμε την μοτοσικλέτα μας να γίνει καλά. Οπως, λοιπόν, δεν διατάζουμε την Παναγιά "κάνε το παιδί να περπατήσει και θα 'ρθω το απόγευμα να το πάρω", έτσι δεν λέμε στον μάστορα "φτιάχ' το και θα περάσω αύριο". Για καλύτερες μέρες, αρμονικές σχέσεις και περισσότερα χιλιόμετρα, διατυπώνουμε το αίτημα ως εξής: "Μάστορα, νομίζω ότι έχει πρόβλημα στον (στην - στο).... Θα μπορέσεις να το κοιτάξεις; Πότε να σε πάρω τηλέφωνο;" Η φράση επαναλαμβάνεται τρεις φορές σαν ινδικό μάντρα, γιατί κανένας μάστορας δεν απαντάει με την πρώτη.

Αν είναι παλιός μάστορας, την επαναλαμβάνουμε πέντε φορές γιατί μπορεί να έχει κουφαθεί από το αερόκλειδο. Αν ρυθμίζει βαλβίδες, δέκα φορές και αν ξέρουμε να παίζουμε και κανένα όργανο, δεν βλάπτει.

Ο μάστορας είναι φοβερός στην οργή του, μεγαλόθυμος στην εύνοιά του και συγκαταβατικός στις αδυναμίες του ατελούς όντος, που λέγεται μοτοσικλετιστής. Κάτι σαν το Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Η μαγική λέξη που σας χαρίζει την εύνοιά του είναι το "νομίζω". ΠΟΤΕ δεν ξέρετε. Νομίζετε. Αν δεν έχει φώτα, "νομίζετε ότι δεν έχει φώτα". Αν έχει σκασμένο λάστιχο, "νομίζω ότι έχει σκασμένο λάστιχο". Ετσι μιλάνε.

Ξεχάστε εμπειρίες και φίλους. Ποτέ δεν λένε στον μάστορα "εγώ είχα βάλει το μπουζί στην τρύπα του κυλίνδρου" ή "ένας φίλος μου έχει μια όμοια και οδηγεί πάντα με τιμόνι". Αν ο μάστορας θέλει να βάλει το μπουζί κάπου αλλού ή πιστεύει ότι μπορείτε να οδηγείτε χωρίς τιμόνι, εσάς δεν σας πέφτει λόγος.

Δεν ρωτάμε "τι είναι;" και "τι κάνει;" Σε αυτές τις ερωτήσεις ο μάστορας δεν απαντά. Στο κάτω-κάτω, όλοι ξέρουμε ότι τα μικρά εξαρτήματα της μοτοσικλέτας ονομάζονται "παπαράκια" και για να τα έχουν βάλει στην μηχανή, κάτι θα κάνουν.

Βασικός κανόνας: "ΠΟΤΕ δεν απευθύνουμε τον λόγο στον μάστορα". Περιμένουμε να μας απευθύνει ΑΥΤΟΣ τον λόγο. Δηλαδή, νομίζετε ότι δεν σας έχει δει και δεν σας μιλάει; Ο κανόνας δεν ισχύει αν δείτε manual στο σύστημα μπράιγ. Σημαίνει ότι ο μάστορας είναι όντως τυφλός. Αν ο μάστορας είναι τυφλός και δεν σας απαντάει, σημαίνει ότι έχει κουφαθεί από αερόκλειδο. Είναι μια σπάνια περίπτωση που χρήζει μελέτης. Εχω καταλήξει, ότι σε αυτήν την περίπτωση, τον οδηγείτε από το μπράτσο στην μοτοσικλέτα σας, αφού περιμένετε πρώτα να κρυώσει το μοτέρ.

Στο συνεργείο δεν καθόμαστε. Περιμένουμε όρθιοι στην γωνιά του χώρου αναμονής. Αν ο χώρος είναι τετράγωνος και οι τέσσερις γωνιές πιασμένες από άλλους πελάτες, βγαίνουμε στο πεζοδρόμιο, μέχρι να αδειάσει μια γωνία. Αν το πεζοδρόμιο είναι γεμάτο, φεύγουμε.

Ο μάστορας κατά 99% είναι τσακωμένος με τους γείτονες γιατί κάνει φασαρία. Σπρώχνουμε, πάντα, την μοτοσικλέτα μας με σβηστό το μοτέρ τα τελευταία 100 μέτρα. Αν είστε πραγματικά ευγενικοί, σβήνετε στα σύνορα του δήμου, που εδρεύει το συνεργείο.

Αν ο μάστορας λείπει από το συνεργείο, το αρχαιότερο μαστοράκι τον αντικαθιστά και έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τον μάστορα. Η αρχαιότητα αναγνωρίζεται με τα στρώματα του γράσσου. Οπως με τους κορμούς των δέντρων.

Ο μάστορας δεν κάνει λάθη. Οι εταιρείες κάνουν. "Κοίτα τους μαλ..ς τους γιαπωνέζους (ευρωπαίους), που πήγανε και το βάλανε". Σϋμφωνα με δυό στους πέντε μάστορες, το φανάρι θα έπρεπε να βρίσκεται πάνω στο ρεζερβουάρ. Μπορεί να μην φωτίζει καλά αλλά λύνεται με την μία.

Προτού πάμε στο συνεργείο, αφαιρούμε προσεκτικά αυτοκόλλητα εταιριών αξεσουάρ, συνεργείων, λιπαντικών κλπ. Για τα αυτοκόλλητα συνεργείων οι λόγοι είναι ευνόητοι. Για τα υπόλοιπα μην ξεχνάτε ότι ο μάστορας μπορεί να έχει τσακωθεί με τον αντιπρόσωπο. Καλού κακού, αφαιρέστε όλα τα αυτοκόλλητα γιατί μπορεί να μην του αρέσουν τα United Colours Of Benneton. Αν δεν βαριέστε, σκουπίστε με μαλακό πανί τα δακτυλικά αποτυπώματα. Μερικοί μάστορες είναι καχύποπτοι και την "ψάχνουνε" πολύ.

Αν η ζωή δεν έχει πιά κανένα νόημα και θέλετε να πεθάνετε σαν μοτοσικλετιστής, η λύση είναι απλή. Πηγαίνετε Παρασκευή, στις επτά το απόγευμα στο συνεργείο και φωνάξτε από το πεζοδρόμιο: "Βγαίνεις έξω να μου αλλάξεις μια ντίζα;" Kανείς δεν έχει ζήσει για να περιγράψει την συνέχεια!

..ME TOYΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ (ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΕΣ)

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες: Ζητάδες, τροχαίοι και αστυφύλακες. Οι ζητάδες μοιάζουν με πρωταγωνιστές από αμερικάνικο σήριαλ αλλά στο πιό μαυριδερό και κοντό. Οι τροχαίοι αναγνωρίζονται εύκολα. Επειδή οι περισσότεροι είναι της χωροφυλακής, αν τους παίξεις την "ιτιά", σε φορητό κασετόφωνο, αρχίζουν και χορεύουν. Οι απλοί αστυφύλακες δεν έχουν μοτοσικλετιστικό ενδιαφέρον αλλά, ακαδημαϊκά, μπορούν να αναγνωριστούν από το ότι όλοι φοράνε μπλέ. Αυτοί, επίσης, σας αναγνωρίζουν σαν μοτοσικλετιστή από το γεγονός ότι οδηγείτε μοτοσικλέτα.

Από αυτά τα επιφανειακά στοιχεία, μπορεί να ξεκινήσει μια σχέση που θα εξελιχθεί ανάλογα με την συμπεριφορά των δύο πλευρών.

Αν ο ζητάς σας πλησιάσει εν κινήσει και αρχίσει να σας μιλάει μέσα από το κράνος, μάλλον βαριέται. Αν γκαζώσετε για μια μικρή κόντρα θα σας ακολουθήσει. Αν του ξεφύγετε η σχέση σταματάει. Αν σας πιάσει και σας πει "ωραία τραβάει", είναι η αρχή μιας βαθιάς μοτοσικλετιστικής φιλίας. Αν σας πιάσει και σας πει "γιατί έφυγες έτσι ρε τσογλάνι;", η σχέση γίνεται τραυματική.

Ο ζητάς πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν παραστρατημένος μοτοσικλετιστής που επειδή δεν είχε λεφτά για μεγάλη μοτοσικλέτα, κατατάχτηκε στο σώμα. Η συμπεριφορά σας πρέπει να είναι ίδια με αυτή προς του άλλους μοτοσικλετιστές αλλά με μεγαλύτερες επιφυλάξεις. Οι ζητάδες κόβουν κλήση για σοβαρά αδικήματα (κλεμμένες, κόκκινο) και είναι κατηγορία που μιλάει άριστα την μοτοσικλετιστική γλώσσα.

Οι τροχαίοι είναι μοτοσικλετιστές από σύμπτωση. Κάθε πρωί, ένα φορτηγό της αστυνομίας, φορτώνει τροχαίους και Moto Guzzi V7 και τους αφήνει σε στρατηγικές διασταυρώσεις. Το απόγευμα τους ξαναμαζεύει.

Οι τροχαίοι κάνουν σήμα με το χέρι και αν δεν βιάζεστε, σταματάτε. Αν σας ζητηθούν τα χαρτιά, δώστε τα. Αν δεν έχετε, δώστε αποκόματα εισιτηρίων κινηματογράφων με τα κατάλληλα χρώματα (ροζ για δίπλωμα, γαλάζιο για άδεια). Σε περίπτωση που κάνετε λάθος στο χρώμα, (π.χ. λαχανί με μαύρα πουά) πάτε σε περίεργα σινεμά και έχετε πρόβλημα. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο τροχαίος θα μείνει ικανοποιημένος και θα σας διώξει με βαριεστημένη χειρονομία.

Ο κάθε τροχαίος είναι φετιχιστής και έχει μια αγαπημένη παράβαση για την οποία κόβει κλήση. Αλλος το κράνος, άλλος το δίπλωμα "σε καλή κατάσταση" ή όποιο άλλο μικρό φετίχ. Αν ο άνθρωπος θέλει να κόψει την αγαπημένη του κλήση μήν "του την σπάτε". Ας πούμε ότι την βρίσκει με τα 'αντιανεμικά γυαλιά', σας σταματήσει και τότε παρατηρεί ότι φοράτε αντιανεμικά γυαλιά. Αν δεν τον ψυχολογήστε έγκαιρα, θα σας κόψει κλήση ακόμη και για το πατρώνυμο της άδειας. Αν, όμως, καταλάβετε την αρρώστεια του και χαμογελώντας, πετάξετε μακριά τα γυαλιά, συγκινημένος μπορεί να σας σβήσει και τις κλήσεις που σας έκοψαν άλλοι τροχαίοι. Ο τροχαίος είναι απλή ύπαρξη και το μόνο που θέλει είναι η επαγγελματική δικαίωση.

Οι ανωτέρω κατηγορίες είναι επικίνδυνες σε ομάδες άνω των τεσσάρων, που ονομάζονται και "μπλόκο". Στο μπλόκο, 99% θα πάρετε κήση ή στην χειρότερη περίπτωση θα πάτε αυτόφωρο. Ο κακός είναι πάντα ένας με μπλέ και αστέρια που κάθεται κάτω από ένα δέντρο και κοιτάει μόνο. Παρά το γεγονός της απουσίας κουκουλοφόρου, τα μπλόκα έχουν ομοιότητα με αυτά της κατοχής. Οπως και στον ελληνικό κινηματογράφο, μπορείτε να υποδυθείτε τον ρόλο του Σταρένιου, πέφτοντας στα γόνατα και ικετεύοντας "μη μου κόβεις την κλήση, σήμερα πλήρωσα γραμμάτιο", ή τον ρόλο του Κούρκουλου "Δεν σε φοβάμαι, κόψε και μια για στοπ πίσω φρένου που δεν έχω". Το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Σταρένιος ή Κούρκουλος, την κλήση την έχεις φάει.

Εδώ είναι Ανατολή και στην Ανατολή, το παζάρι επιβάλεται. Αν ο αστυφύλακας θέλει να σας κόψει μια κλήση, προτείνετέ του μιαν άλλη κλήση. Το "κόκκινο" προς τα δεξιά, μπορεί κάλλιστα να γίνει "κράνος". Η αντιπρόταση στον αστυφύλακα πρέπει πάντα να είναι λογική για να μην νομίζει ότι τον ρίχνετε. Ας πούμε ότι ο αστυφύλακας σας σταματάει γιατί περάσατε με κόκκινο και 140 μπροστά από την Βουλή. Μια λογική προσφορά εκ μέρους σας είναι: "Θέλετε να μου κόψετε καλύτερα δυό για κράνος και μια γιατί δεν έχω ασφάλεια;" Ο αστυφύλακας θα σας αντιπροτείνει: "Μια για κόκκινο και μια για επικίνδυνη οδήγηση". Εσείς από την μεριά σας απαντήστε: "Δυό για ασφάλεια". Αν και οι δύο είσαστε καλοπροαίρετοι, η συμφωνία θα κλείσει. Αλλοι μαζεύουν γραμματόσημα και άλλοι κλήσεις. Αν μαζεύετε μόνο γραμματόσημα, να μερικοί χρήσιμοι κανόνες.

Κάντε ότι κάνει και ο αστυφύλακας. Αν μείνει καβαλητός στην μηχανή και σας διπλαρώσει, μείνετε και εσείς. Αν κατέβει, κατεβείτε. Αν σας μιλάει στον ενικό, μιλάτε του και εσείς. Αν σον πληθυντικό, στον πληθυντικό. Από την άλλη μεριά, αν σας ζητήσει τα χαρτιά σας, μην του ζητήσετε και εσείς τα δικά του. Επίσης αν φύγει για το τμήμα, μην πάτε και εσείς. Κάθε πράγμα έχει τα όριά του.

Μην βάζετε προφυλακτικά στο νάιλον με το δίπλωμα. Η φράση "ένα λεπτό να βγάλω την καπότα", δημιουργεί αμηχανία ή και παρεξηγήσεις.

Μην επικαλείσθε εξωπραγματικά επιχειρήματα. Αν λέτε "όχι, δεν ήταν κόκκινο" και ήταν τόσο πολύ, που αν ήσουν Κνίτης, θα καθόσουν προσοχή, ο αστυφύλακας θα κόψει την κλήση για να διατηρήσει την πνευματική σου ισορροπία.

Στην επαρχία, αν επικαλεσθείτε εντοπιότητα, πρέπει να μπορέσετε να την υποστηρίξετε. Στην ερώτηση "Τον Βουρλούμη, τονκαφετζή, τι τον έχεις;" δεν μπορείς να απαντήσεις "θείο από την μεριά του πατέρα μου" και ο Βουρλούμης να βγει μοναχογιός. Τα οικογενειακά σε χωριά είναι δύσκολη υπόθεση.

Αν όμως δεν έχετε εξάτμιση και σας σταματήσουν στην επαρχία, πείτε "αυτό είναι αγωνιστικό, γι αυτό δεν έχει". Καμμιά φορά δουλέυει..

του Πανούτσου, Από το ΜΟΤΟ, τεύχος 48, Δεκέμβριος 1989